Бо ифтихори бузург ва эҳсоси масъулияти баланди илмӣ, аз санаи 12 то 16 июни соли 2025 дар Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандаров як маросими муҳими илмӣ баргузор гардид. Ин рӯз барои донишҷӯёну омӯзгорон ва тамоми кормандони муассиса ба як рӯзи таърихӣ табдил ёфт.

     Ҳимояи рисолаҳои магистрӣ — қадами устувор ба самти илм ва таҳқиқот

    Дар ин рӯз, магистрантони боистеъдод рисолаҳои илмии худро дар сатҳи магистрӣ бо маҳорати баланди таҳқиқотӣ ва маҳорати суханронӣ ҳимоя намуданд. Ҳар як ҳимоя бо таҳлилҳои амиқ, далелҳои илмӣ ва тавсияҳои муҳими амалӣ муаррифӣ гардид, ки нишонгари сатҳи баланди омодагӣ ва ҷаҳонбинии васеи донишҷӯён ба шумор мерафт.

     Мавзӯъҳои рисолаҳо фарогири масъалаҳои муҳимми иҷтимоӣ, таърихӣ, фарҳангӣ ва забоншиносӣ буданд, ки бозгӯи нақши муассири донишҷӯёни мо дар таҳлили воқеиятҳои замони муосир мебошанд. Аз таърихи маҳалҳо то таҳаввулоти забонӣ, аз масоили иҷтимоӣ то фалсафаи классикӣ — ҳамаи ин мавзӯъҳо бо ҷидду ҷаҳд мавриди омӯзиш қарор гирифтанд.

      Ҳимояи рисолаҳои магистрӣ дар муҳити илмию таҳқиқотии пурмасъулият баргузор гардида, ҳайати комиссияи давлатӣ аз устодони пуртаҷриба ва муҳаққиқони варзида иборат буд. Онҳо бо диққати том ба муҳтавои рисолаҳо, услуби таҳқиқотӣ ва қобилияти аналитикии магистрантон баҳогузорӣ намуданд.

     Ҳамзамон дар санаи 16 июн, зинаи докторантони PhD низ аз имтиҳонҳои давлатӣ бомуваффақият гузаштанж. Баромад ва ҷавобҳои илмии донишҷӯён нишон доданд, ки муҳаққиқони ҷавон бо таҷрибаи мустаҳками илмӣ ва ҷаҳонбинии васеъ ба таҳқиқоти оянда омодаанд. Ин комёбӣ нишон медиҳад, ки мактаби илмии Институт ба рушду тавсеаи илмҳои гуманитарӣ саҳми назаррас дорад.

       Ин рӯйдод на танҳо дастоварди шахсии магистрантону докторантҳо, балки натиҷаи заҳматҳои шабонарӯзии ҳайати омӯзгорӣ ва муҳити илмиву академии Институти мо мебошад. Ҳар як устод, роҳбари илмӣ ва корманди дастгирии таълимӣ дар омода сохтани ин мутахассисони ҷавон саҳми беандоза гузоштааст.

      Роҳбарияти Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандаров ҳамаи хатмкунандагон, муаллифон ва роҳбарони рисолаҳои магистрӣ, инчунин муҳаққиқони дараҷаи PhD-ро бо ин дастоварди илмӣ табрик гуфта, дар роҳи минбаъдаи таҳқиқоти илмӣ ва фаъолияти касбӣ барору комёбиҳои нав орзу мекунад!

      Имрӯз дар Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандарови Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон марҳилаи муҳим ва ниҳоят масъулиятноки таълимӣ — имтиҳонҳои давлатӣ барои магистрантон ва докторантони PhD оғоз гардид. Ин раванд ба сифати охирин зинаи аттестатсияи хатмкунандагони таҳсилоти олии илмӣ ва академӣ арзёбӣ мешавад, ки бо худ ҷамъбасти заҳмати чандинсолаи таҳсил, таҳқиқ ва таҷрибаомӯзиро дар бар мегирад.

      Имтиҳонҳои давлатӣ барои сатҳи магистратура ва докторантура хусусияти мукаммал, таҳлилӣ ва фарогир дошта, аз хатмкунандагон дониши амиқ, малакаи тадқиқотӣ ва қобилияти ҳимояи хулосаҳои илмиро талаб мекунад. Суолҳо асосан ба мавзӯъҳои муосири илмҳои гуманитарӣ, методологияи таҳқиқотӣ, таҳлили танқидии равандҳои иҷтимоӣ-фарҳангӣ ва андешаҳои муосир равона гардидаанд.

      Ҳайати комиссияҳои имтиҳонӣ, ки аз олимони варзида ва устодони соҳибтаҷриба иборатанд, бо ҷиддият ва масъулияти баланд раванди аттестатсияро назорат менамоянд. Суҳбат бо магистрантон ва докторантон дар муҳити илмӣ, бо такя ба таҳқиқоти инфиродӣ, дастовардҳои илмии шахсӣ ва нақшаҳои рушди минбаъда анҷом меёбад.

      Ҳангоми имтиҳон муҳити академӣ, эҳтиром ва муҳаббати мутақобила миёни устодону донишҷӯён эҳсос мегардид. Суҳбатҳои пурмазмун, муҳокимаи илмӣ ва иштироки фаъолонаи хатмкунандагон фазои воқеии илмиро таҷассум мекарданд.

      Бо боварии комил метавон гуфт, ки Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандаров дар таҳкими пояҳои илмии ҷомеа, омодасозии кадрҳои сатҳи баланди илмӣ ва рушди мактаби таҳқиқоти иҷтимоӣ ва башардӯстона саҳми босазо мегузорад. Бигзор ин рӯз барои ҳамаи хатмкунандагон оғози марҳилаи нави муваффақият, навоварӣ ва хизмат ба миллат гардад.

     Шумо яке аз чеҳраҳои маъруфи фарҳангӣ, рӯзноманигори барҷаста, адиби нотакрор ва муҳаққиқи шуҳратманд ҳастед, ки бо хидматҳои софдилонаву садоқатмандонаатон дар рушди илм, таърих, адабиёт ва журналистикаи тоҷик саҳми муассир гузоштаед. Бо вуҷуди роҳи пурмасъулият ва душвори интихобкардаатон, ҳамеша бо нерӯ, ирода ва хештаншиносии миллӣ қадам ниҳода, ба насли ҷавон намунаи ибрат ва марди андеша ва амал гаштаед.

      Аз саҳфаҳои аввалини рӯзноманигорӣ дар “Бадахшони советӣ” то таъсиси расонаҳои муосири “Помир-Медиа”, аз нахустин таҳқиқотҳо то асарҳои пурмуҳтаво ва адабиётӣ — ҳар як корномаи Шумо ҳамчун муаррифи амиқи таъриху фарҳанги миллӣ хизмат мекунад. Шумо шахсияти нестурезе ҳастед, ки суханатон таъсир дорад, қаламатон нерӯ дорад ва андешаатон бедоргарии фикрӣ аст.

     Дар доираи фаъолияти илмӣ, бо рисолаи амиқи таърихӣ доир ба нақши Шириншоҳ Шоҳтемур ва таваҷҷуҳ ба муҳаққиқӣ, Шумо тавонистед бо истифода аз таҳлили бойгонӣ ва сарчашмаҳои аслӣ мактаби хоси таҳқиқотии худро ба вуҷуд оред. Ин саҳми беназир дар рушди илми таърих ва худшиносии миллӣ мебошад.

      Нашри китобҳо ва асарҳои пурарзиши Шумо — аз “Ҳикоёт” то “Помир, 1937” ва “Куҷое бошам, бо тоҷикон бошам” — имрӯз мавриди омӯзиши муҳаққиқону донишҷӯён дар дохил ва хориҷи кишвар қарор доранд. Чунин қалами пурбору ҷӯянда дар фазои фарҳангии Тоҷикистон басо камёб аст.

      Шумо аввалин шахсияти маъруф ва муассир дар ташкили рӯзноманигории мустақил дар кишвар ба ҳисоб меравед, ки ҳанӯз дар замони буҳронҳои сиёсӣ ва маҳдудиятҳои шадид, каломи озодро ҳифз намуда, ба миллат ва ҷомеа садои ҳақиқатро расонидед. Имрӯз расонаҳое, ки бо Шумо иртибот доранд, ҳамчун манбаи боэътимоди иттилоот шинохта шудаанд.

      Бо унвонҳои баланд, аз ҷумла “Аълочии матбуоти Ҷумҳурии Тоҷикистон”, ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ ва узвияти Иттифоқҳои нависандагон ва журналистон, ҷомеа хизмати арзандаи Шуморо эътироф ва арҷгузорӣ мекунад. Шумо арзандаи беҳтарин унвону эҳтиром ва шукӯҳу шараф ҳастед.

     Ба ин муносибати муборак, ба Шумо умри дароз, саодати рӯзгор, бахти фарзандон, илҳоми эҷодӣ ва саломатии бардавом орзу дорем. Бигзор ҳар саҳфаи ҳаётатон бо муҳаббати мардум, шукргузории ҳамкорон ва эътирофи ҷомеа равшан гардад!

      Бо эҳтироми беандоза ва самимияти том,

      Раёсати Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандарови АМИТ

    Иди Қурбон, ки бо арзишҳои имонӣ, ихлосу итоат, қурбониву саховатмандӣ пайванд дорад, дар замири ҳар як мусулмони ҳақиқӣ рамзи фидокорӣ, бахшиш, меҳрубонӣ ва тақвиятбахши якпорчагии умумибашарӣ мебошад. Ин рӯз барои мо на танҳо як иди мазҳабӣ, балки шоҳсутуни ваҳдату эҳсоси масъулият дар назди ҷомеа ва Худованди мутаол аст.

     Бо такя ба арзишҳои динӣ ва маънавии Иди Қурбон, мо – аҳли илму маориф, беш аз ҳар вақти дигар, бояд барои таҳкими ахлоқи ҳамида, бедорсозии виҷдон ва боло бурдани сатҳи худогоҳии шаҳрвандӣ саҳмгузор бошем. Зеро ин ид дар баробари қурбонии ҳайвон, рамзи қурбонии нафс, хоҳишҳои манфӣ ва хислатҳои ношоиста низ мебошад.

     Институт бо камоли ихлос таъкид менамояд, ки омӯзиши илму маърифат, адолат, таҳаммул, ваҳдат ва эҳтироми арзишҳои динӣ дар ҳама давру замон аз аҳамияти аввалиндараҷа бархурдор мебошад. Дар партави ин иди муборак, моро месазад, ки на танҳо бо покизагии зоҳир, балки бо нафси таҳзибшуда, дилу нияти соф ва ормони созанда зиндагӣ намоем.

     Иди Қурбон, аз ҷумла, фароҳамовари фазои меҳру муҳаббат, бахшиш ва ҳамдардӣ миёни хонаводаҳо, ҳамсояҳо ва тамоми аҳли ҷомеа аст. Ин рӯз имконест, то ихтилофҳоро бартараф намуда, дидори калонсолон, аёдати беморон ва дастгирии ятимону ниёзмандонро фаромӯш накунем.

     Мо бо ифтихор иброз медорем, ки Иди Қурбон дар фазои сулҳу суботи Тоҷикистони соҳибистиқлол таҷлил мегардад. Ин имкониятест, ки бо сарҷамъӣ ва ризоияти миллӣ ба сӯи пешрафт ва шукуфоии ҷомеаи хеш талош намоем. Меҳвари ҳамаи дастовардҳо ва ваҳдати мо илму фарҳанг ва маърифат аст, ки бояд дар меҳвари ҳар як фаъолият қарор гирад. 

      Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Б. Искандаров ба ҳамаи ҳамкорон, омӯзгорон, муҳаққиқон, донишҷӯён ва дӯстдорони илму маърифат, Иди мубораки Қурбонро бо эҳтироми баланд ва самимияти фаровон шодбош гуфта, барояшон сиҳатии комил, бахту саодат, умри дароз ва комёбиҳои илмиву эҷодиро орзу менамояд.

      Бигзор, рӯҳи ин иди муқаддас – Иди Қурбон, дар ҳама гуна андешаву кирдори мо инъикос ёфта, моро ба якдигар наздиктар созад ва бо фазои меҳру муҳаббат ва садоқат мунаввар гардонад. Худованд ин идро барои ҳар хонадон, сарчашмаи файзу баракат ва рушду нумӯи ахлоқӣ гардонад!