Имрӯз, 1 июн, ҷомеаи мо Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдаконро ҷашн мегирад — санае, ки ба ҳимоя, дастгирӣ ва эҳтироми ҳуқуқу манфиатҳои насли наврас бахшида шудааст. Ин рӯз на танҳо як чорабинии рамзӣ, балки як даъват ба ҷомеа, волидон, омӯзгорон ва тамоми сохторҳои давлатӣ ва ҷамъиятӣ мебошад, ки ояндаи беҳтари кӯдаконро таъмин созанд. Институти мо, ҳамчун яке аз муассисаҳои илмӣ ва омӯзишии пешбарандаи кишвар, бо эҳсоси масъулияти бузург дар ин рӯз табрикоти самимии худро ба ҳамаи кӯдакон, волидайн ва мураббиён мерасонад.

     Ҳар як кӯдак як ҷаҳони пур аз умед, орзу ва имкониятҳост. Аз рӯзи таваллуд ва то расидан ба синни балоғат, онҳо ба муҳаббат, таваҷҷуҳ, таълим ва дастгирии пайваста ниёз доранд. Таъмини ҳуқуқҳои кӯдак, муҳайё сохтани шароити муносиби таҳсил, рушду камол ва бозии озодона вазифаи аввалиндараҷаи ҳар як ҷомеаи муосир мебошад. Мо ифтихор дорем, ки маҳз имрӯз, бо ташаббусҳои созандаи худ, метавонем саҳме дар рушди насли наврас гузорем.

     Маориф ва илм омили асосии ташаккули шахсияти кӯдак мебошад. Аз синни хурдсолӣ бояд муҳити омӯзишӣ, мактабҳо, марказҳои рушд ва маҳфилҳои таҳқиқотӣ дар ихтиёри кӯдакон гузошта шаванд, то ки онҳо битавонанд қобилиятҳои худро инкишоф диҳанд. Институт мо бо мақсади таҳкими низоми таълим ва ҷорӣ намудани методҳои муосир кӯшиш мекунад, ки барномаҳоеро барои дастгирии кӯдакони боистеъдод, инчунин онҳое, ки ба дастгирии махсус ниёз доранд, роҳандозӣ намояд.

      Ба ғайр аз таҳсил ва рушди зеҳнӣ, муҳаббати оилавӣ ва ғамхории иҷтимоӣ барои кӯдакон аҳамияти хоса доранд. Ҷомеаи солим танҳо дар сурате пойдор аст, ки ҳар як кӯдак дар он худро маҳфуз, дӯстдошта ва эҳтиромшуда эҳсос кунад. Мо аз ҳамаи волидайн, омӯзгорон, раҳбарон ва фаъолони ҷомеа даъват мекунем, ки бо якҷоягӣ фазои пур аз меҳру муҳаббат ва дастгириро барои кӯдакон фароҳам оранд.

       Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон моро ба он водор месозад, ки масъулияти худро на танҳо дар сатҳи миллӣ, балки дар арсаи байналмилалӣ дарк кунем. Ҳамкорӣ бо созмонҳои байналмилалӣ, татбиқи барномаҳои ҳифзи ҳуқуқи кӯдак, мубориза бо зӯроварӣ, камбизоатӣ ва паст кардани сатҳи бемориҳо дар байни кӯдакон вазифаҳои муҳиммеанд, ки бояд дар меҳвари сиёсати давлатӣ ва ҷамъиятӣ қарор гиранд. Мо омодаем, ки дар ин самт бо тамоми қувва ва имкониятҳои худ саҳмгузор бошем.

      Аз номи раёсати институт, ҳайати устодон ва кормандон, ҳамаи кӯдакони Тоҷикистон ва ҷаҳонро бо Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон сидқан табрик мегӯем! Орзу мекунем, ки ҳар як кӯдак бо чеҳраи пуртабассум, чашмони пурнур ва қалби соф ба ояндаи худ нигарад. Бигзор дар ҳар хонавода сулҳу оромӣ, дар ҳар мактаб дониш ва дар ҳар дили кӯдак муҳаббат ҳукмфармо бошад! Шумо — ифтихори мост, ояндаи мо, умеди равшани миллат!

    Дар ин рӯзи пуршукӯҳ, мо бори дигар ба худ ва ҷомеа хотиррасон мекунем, ки кӯдакон бояд дар маркази таваҷҷуҳ қарор гиранд. Бигзор ҳар рӯз барои онҳо рӯзи ҳимоя, фараҳмандӣ ва пешрафт бошад! Мо ҳамчун як муассисаи таълимӣ, бо тамоми донишу таҷриба ва имкониятҳои худ, вазифадорем, ки дар самти ҳифз ва рушди кӯдакон саҳми назаррас гузорем.

    Ҳар як магистрант дар назди комиссияи илмӣ, ки аз устодони варзида ва мутахассисони соҳа иборат буд, муҳтавои рисолаи худро пешкаш намуд. Дар ин презентатсияҳо магистрантон вазифа, мақсад, масъалаҳои таҳқиқотӣ, методология ва натиҷаҳои бадастомадаи худро шарҳ дода, ба саволҳои муфассали ҳайати комиссия посух доданд.

     Бо эҳсоси баланди масъулият, магистрантон бо суханрониҳои далелнок ва возеҳ қадам ба қадам натиҷаҳои кори илмии худро муаррифӣ карданд. Қобилияти таҳлилӣ, малакаи ҳимоя ва тавоноии баҳсу муколама бо аъзои комиссия нишон дод, ки онҳо ба сатҳи зарурии илмӣ расидаанд.

     Роҳбарони илмӣ дар ин раванд нақши калидӣ доштанд. Онҳо бо машварат ва дастгирии пайваста ба магистрантон ёрӣ расонданд, то рисолаҳо ба талаботи илмӣ мутобиқ бошанд ва муҳтавои онҳо пурмуҳтаво ва дорои аҳамияти амалӣ бошад.

     Комиссия ба сатҳи умумии омодагии магистрантон баҳои мусбат дода, барои беҳтарсозии баъзе ҷузъиёт тавсияҳо пешниҳод намуд. Пешдифоъ нишон дод, ки аксари магистрантон барои ҳимояи асосӣ омодагӣ доранд ва метавонанд бо муваффақият рисолаҳои худро ҳимоя кунанд.

     Пешдифоъ на танҳо як имтиҳони илмӣ, балки як таҷрибаи гаронбаҳо барои рушди шахсӣ ва касбии магистрантон мебошад. Бовар дорем, ки онҳо бо ин донишҳо ва таҷриба ба ояндаи илмӣ ва касбии худ бо ҷасорат қадам мегузоранд!