Есть ценности, которые мы начинаем по-настоящему ценить, только когда рискуем их потерять. Среди них – мир и единство, покой в семье, доме в стране. Это не просто красивые слова в официальных речах, но эти ценности являются незыблемым фундаментом всего, что мы создаем, чем гордимся и во что верим. Это воздух, которым дышит общество, и это земля, на которой растут наши надежды.

     Мир – это не просто отсутствие выстрелов и разрушений. Это состояние, в котором жизнь не сжимается от страха, а, наоборот, расцветает. Это возможность учиться и работать, строить дома и дороги, планировать будущее своих детей, не опасаясь, что завтра все будет разрушено. Мир – это инвестиция в развитие, в благополучие, в саму возможность жить нормальной, полной жизнью. Там, где мир, там есть созидание. Там, где его нет, – лишь руины и боль.

    Единство народа – это вторая, не менее важная опора. Единство не означает единомыслие или отсутствие различий. Наоборот, это симфония множества голосов, культур, традиций, объединенных общей целью и общими ценностями. Это понимание, что, несмотря на различия, мы – части одного целого, одного большого дома. Только в единстве народ становится по-настоящему сильным и устойчивым перед лицом любых вызовов, будь то экономические трудности, природные катаклизмы или внешнее давление.

     Разрозненные нити легко порвать, но сплетенные в крепкий канат – никогда. Покой и спокойствие в стране – это осязаемое ощущение безопасности каждого гражданина. Это уверенность, что закон защитит, что можно спокойно пройти по улице, что твои права и свобода гарантированы. Этот покой позволяет раскрыть потенциал личности, вдохновляет на творчество, способствует развитию науки и культуры. Он создает благоприятную среду для бизнеса и инвестиций, являясь косвенным, но мощным двигателем экономического роста.

Важно помнить, что мир, единство и покой не являются некой данностью, свалившейся с неба. Это результат кропотливого труда многих поколений, мудрости руководителей и, главное, ежедневного выбора каждого гражданина. Это искусство компромисса, умение слушать и слышать друг друга, готовность идти на диалог даже с теми, чьи взгляды отличаются от твоих. Это толерантность и взаимоуважение.

     Наш общий дом – страна – нуждается в постоянной заботе. Беречь мир и единство – значит не поддаваться на провокации, не множить обиды, стремиться к согласию, уважать историю и культуру всех, кто живет рядом. Это ответственность, которая лежит на каждом из нас: от государственного деятеля до учителя, от родителя до школьника. Мир и единство – это не просто условия существования. Это высшие ценности, которые мы строим и защищаем каждый день своими поступками, словами, мыслями.

Это наш самый ценный капитал, наша надежда и гарантия благополучного будущего для нас и наших потомков.

Давайте помнить об этом и беречь наш общий дом вместе.

 

     Дар ҷараёни чорабинӣ, дар масоҳати васеи 12 гектар, зиёда аз 15 ҳазор дарахтони мевадиҳанда шинонда шуд. Ин кор бо иштироки фаъолонаи сокинон, омӯзгорон, кормандони муассисаҳои илмӣ ва роҳбарияти вилоят, аз ҷумла Раиси Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон муҳтарам Мирзонабот Алишер Худобердӣ, баргузор гардид. Ҳамаи иштирокчиён бо ҳисси баланди масъулият ва садоқат ба табиат саҳми арзандаи худро гузоштанд.

     Шинондани дарахтон на танҳо як амали рамзӣ, балки як иқдоми стратегӣ дар самти беҳбуди муҳити зист ва таъмини рушди устувори деҳот арзёбӣ мегардад. Бо шинондани дарахтони мевадиҳанда заминаи муҳими иқтисодӣ ва иҷтимоӣ барои ояндагони ноҳия гузошта шуд, ки дар баробари ободонии муҳит, боз дастгирии фаъолияти хоҷагидорӣ ва рушди бахши аграрӣ хоҳад буд.

     Иштироки муассисаҳои илмӣ дар чунин чорабиниҳо далели возеҳи ҳамбастагии илм ва амал дар таҳкими фарҳанги табиатпарварӣ ва масъулияти иҷтимоӣ мебошад. Ин ташаббус на танҳо ба сабзгардонии муҳити атроф, балки ба баланд бардоштани маърифати экологии аҳолӣ, бахусус ҷавонон, мусоидат хоҳад кард.

     Интизор меравад, ки ниҳолҳои шинондашуда дар ояндаи наздик самари худро диҳанд ва симои деҳаи Шитамро боз ҳам зеботару ободтар гардонанд. Бо ташаббуси роҳбарияти вилоят ва дастгирии аҳолӣ чунин маъракаҳо минбаъд низ идома хоҳанд ёфт ва теъдоди боғҳои мевадиҳанда дар Шуғнон ва дигар минтақаҳои Бадахшон афзоиш хоҳад ёфт.

     Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандаров и АМИТ, ҳамчун як муассисаи илмӣ ва иҷтимоӣ, минбаъд низ омода аст дар татбиқи ташаббусҳои сабзу созанда, ки ба ободонии Ватани маҳбубамон равона шудаанд, саҳми фаъол гузорад. Бовар дорем, ки бо талошҳои муштарак мо метавонем муҳити зисти худро муҳофизат ва барои наслҳои оянда фазои сабзтар ва зеботар ба мерос гузорем.

 

    Имрӯз зодрӯзи шахсияти барҷаста ва роҳбари варзида, зани бофазлу хирадманд — муҳтарам Замира Искандаршоева мебошад. Мо, ҳайати кормандони Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандаров, ин санаи муҳими зиндагиро ба Шумо бо камоли эҳтиром ва самимият табрик мегӯем.

     Шумо на танҳо роҳбари масъулиятшинос ва кордон, балки инсоне ҳастед бо ҷаҳонбинии васеъ, қалби гарму ниятҳои нек. Дар зери корбарии Шумо шуъба ба дастовардҳои назаррас ва муҳими илмӣ ноил гардид, ки маҳсули заҳмат ва талоши шабонарӯзии Шумо мебошад.

     Бо рӯҳияи созандагӣ, муоширати ширин ва хислати олиму фарохнигаратон, муҳити кориро ҳамеша созгор ва рӯшан нигоҳ медоред. Ҳар сухани Шумо муҳаббат меорад, ҳар роҳнамоиатон сабақи зиндагист, ва ҳар лаҳзаи кор кардан бо Шумо илҳомбахш мебошад.

     Дониш ва таҷрибаи ғании Шумо дар таҳқиқоти илмии иҷтимоиву иқтисодӣ, инчунин диди таҳлилӣ ва масъулиятшиносии баландатон барои ҳамкорон ва насли ҷавон намунаи ибрат аст. Шумо ҳамеша пешсаф ва ташаббускор ҳастед ва бо вуҷуди серкорӣ — дилгарму дастгири ҳамкорон мемонед.

     Дар ин рӯзи муборак, ба Шумо саломатии комил, рӯзгори обод, шодиву нишоти дил, дастовардҳои нав дар илму зиндагӣ ва эҳтироми ҳамешагии ҳамкорону шогирдонро орзу дорем. Бигзор ҳар субҳ бо табассум оғоз ёбад ва ҳар шом бо қаноатмандӣ анҷом ёбад.

    Бо самимияти хоса ва эҳтироми беандоза, мо — ҳайати кормандони институт, ба Шумо зодрӯзатонро муборакбод гуфта, барои тамоми заҳматҳо, дастгириҳо ва роҳнамоии хирадмандонаатон изҳори сипос мекунем.

 Зодрӯз муборак, Замира Искандаршоева!

     Рисолаи илмии Шакармамадов Ориф Нисормамадович тадқиқоти арзишманд ва амиқи назариявӣ-амалӣ буда, дар асоси омӯзиш ва таҳлили маводи фаровони фолклорӣ ва адабӣ ва ҳамчунин дар асоси таҷрибаҳои эмпирикӣ анҷом дода шудааст. Ҳайати кормандони Институт боварии комил доранд, ки ин рисолаи илмӣ саҳми намоёнеро дар рушди фолклоршиносӣ ва адабиётшиносии миллӣ мегузорад ва ба ҳайси дастоварди муҳимми илмии муаллиф эътироф хоҳад гашт.

    Бо дифои рисолаи мазкур, Шакармамадов Ориф Нисормамадович на танҳо сатҳи баланди донишу маҳорати илмии худро исбот намуд, балки ҳамчун вориси арзандаи падари бузургвораш Шакармамадов Нисормамад, олими барҷаста ва профессори маъруфи соҳаи фолклоршиносии тоҷик низ шинохта шуд. Шакармамадов Нисормамад бо тадқиқотҳои илмии худ дар омӯзиши фолклори Бадахшон, ҷамъоварӣ ва таҳлили маводи бойи фолклорӣ ва интишори як қатор китобу монографияҳои муҳим дар пешрафти илми тоҷик саҳми бузург гузоштаанд.

     Институти илмҳои гуманитарии ба номи Б. Искандарови АМИТ, ки Шакармамадов Ориф дар шуъбаи фолклор ва адабиёти он фаъолият менамояд, ба қобилияти илмию таҳқиқотии ӯ итминони комил дошта, умедвор аст, ки ӯ дар оянда низ мисли падари маъруфаш дар пешрафт ва рушди илми адабиётшиносӣ ва фолклоршиносии тоҷик саҳми назаррас хоҳад гузошт.

    Ҳайати кормандони Институт бо самимияти комил бори дигар Шакармамадов Ориф Нисормамадовичро бо ин рӯйдоди фархундаи илмӣ табрик намуда, ба ӯ дар роҳи фатҳи қуллаҳои баландтарини илмӣ ва тарбияи насли ҷавони пажуҳишгар муваффақиятҳои рўзафзунро таманно менамоянд. Ба ӯ саломатӣ, хушбахтӣ ва комёбиҳои бештари эҷодию илмиро орзу дорем.