Бо камоли эҳтиром ва сарбаландӣ изҳор менамоем, ки Ҳақназар Имомназар, ходими илмии шуъбаи тадқиқоти иҷтимоию иқтисодии Бадахшони ИИГ АМИТ, дар Озмуни ҷумҳуриявӣ бахшида ба Соли 2024 "Соли маърифати ҳуқуқӣ" бо мақолаи арзишманди худ сазовори ҷои якум дар номинатсияи беҳтарин мақолаи илмӣ гардиданд.  Маърифати ҳуқуқӣ – пояи ҷомеаи ҳуқуқбунёд!

     Ин озмун, ки ба ифтихори ҷашни 30-солагии Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид, имкони арзёбии корҳои илмиву маърифатии олимони кишварро фароҳам овард. Дар чунин сатҳи баланди мусобиқа, Ҳақназар Имомназар тавонистанд бо таҳқиқоти илмии худ аҳамияти баланд ва самаранокии маърифати ҳуқуқиро дар ҷомеа таъкид намуда, ҷойгоҳи шоистаи худро дар байни беҳтаринҳо таъмин намоянд.

     Ин дастоварди бузург натиҷаи заҳмати самимӣ ва донишмандии Шумо мебошад. Корҳои Шумо на танҳо ба рушди илми ҳуқуқӣ мусоидат мекунанд, балки намунаи ибрат барои олимони ҷавон ва ҳама онҳое мебошанд, ки дар роҳи маърифат ва дониш талош мекунанд. Сазовори таҳсин ва эҳтиром!

     Мо ифтихор мекунем, ки чунин олимони кордон ва донишманд дар сафҳои пешсафи илми кишварамон қарор доранд. Ҳақназар Имомназар, Шумо бо фаъолияти пурмаҳсули худ собит намудед, ки илму маърифат қувваи пешбарандаи ҷомеа мебошад. Муборак бод!

     Аз самими дил ин муваффақиятро табрик мегӯем ва орзу мекунем, ки ҳамаи талошҳои Шумо ҳамеша бо натиҷаҳои баланд қадр гарданд. Бигзор дастовардҳои навбатии Шумо дар сатҳи миллӣ ва байналмилалӣ низ эътироф шаванд. Ташаккури самимӣ барои саҳми Шумо дар пешрафти илми ватанӣ!

     Бигузор ин комёбӣ оғози муваффақиятҳои бузургтар гардад ва номи Шуморо дар таърихи илм ва маърифати тоҷик бо ҳарфҳои заррин сабт кунад.

       Давлатбеков Лоло Мирзоевич 7 январи соли 1957 дар ноҳияи Рӯшони ВМКБ таваллуд шудаанд. Фаъолияти педагогӣ ва илмии Давлатбеков Лоло аз соли 1979 ҳамчун омӯзгори мактаби миёна оғоз гардида, минбаъд ба ҳайси ассистенти кафедраи методикаи таълими ибтидоии Институти педагогии шаҳри Қӯрғонтеппа (1992), ассистент, муаллими калон ва дотсенти кафедраи адабиёти ДДХ ба номи М. Назаршоев (1994–2013), дотсенти кафедраи назария ва таърихи адабиёти ДДЗТ ба номи С. Улуғзода (2013–2018), профессори кафедраи назария ва таърихи адабиёти ДДЗТ (ҳоло Донишгоҳи байналмилалии забонҳои хориҷии Тоҷикистон) ба номи С. Улуғзода (2018 то ҳол) идома меёбад. 

      Фаъолияти илмии хешро устод Давлатбеков Лоло ҳанӯз аз соли 1999 ба ҳайси ходими илмӣ, ходими калон, ходими пешбари илмии шуъбаи фолклор ва адабиёти Бадахшони Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Б. Искандарови АМИТ пеш бурда истодаанд. 

     Бояд гуфт, ки устод Давлатбеков Лоло солҳои зиёд дар риштаи адабиётшиносӣ кор карда, соли 2004 рисолаи номзадӣ ва соли 2018 рисолаи докториашонро дар мавзӯи «Хусусиятҳои жанрӣ ва бадеии назми Бадахшон (нимаи дуюми асри XIX ва ибтидои асри XX)» ҳимоя намудаанд. Номбурда муаллифи 6 китоб, дастурҳои илмӣ-методӣ ва зиёда аз 100 мақолаи илмӣ мебошанд, ки дар соҳаи адабиётшиносӣ дастоварди пурарзиш ба шумор мераванд. 

       Бештари осори устод ба таҳқиқи осори пурғановати шоирону адибони Бадахшон бахшида шуда, китобу монографияҳои ӯ аз қабили «Ҳунари бадеии шоирони Бадахшон» (2004), «Шоҳфутур – адиби донишманд» (2012), «Рӯзгор ва осори шоирони Бадахшон» (2014), «Дар ҳошияи андешаи соҳибназарон» (2021), «Суннатҳои шифоҳӣ ва хаттии адабиёти тоҷик дар Бадахшон (нимаи дуюми асри XIX ва ибтидои асри XX)» (2023), «Назмшиносӣ (Дастури таълимиву методӣ барои донишҷӯёни ихтисоси забон ва адабиёти тоҷик)» (2024) барои илми тоҷик аҳаммияти назаррасро касб кардаанд. 

      Дар баробари фаъолияти пурмаҳсули илмиашон устоди гиромӣ дар давоми умри пурбаракаташон чандин мутахассисони соҳаи филологияро дар риштаи адабиётшиносӣ омода намудаанд, ки барои ҷомеа ва илм яке аз хизматҳои бебаҳо ба шумор меравад. 

 

     Соли нав на танҳо оғози як марҳилаи тоза, балки фурсати арзишмандест барои баррасии дастовардҳо ва мушаххас намудани ҳадафҳои оянда. Ин сол, ҳамчун рамзи навсозӣ ва рушд, бояд ба ҳар яки мо рӯҳияи тоза, ғояҳои созанда ва имкониятҳои нави пешрафт ато кунад. 

     Дар соли 2024 мо дар ҳамкорӣ бо донишҷӯён, олимон ва устодони муҳтарам барои рушди илм ва маърифат талошҳои зиёде ба харҷ додем. Бо дастгирии шумо, мо тавонистем ба ҳадафҳои худ бирасем ва умед дорем, ки соли оянда ин комёбиҳоро боз ҳам бештар гардонем. 

     Соли 2025-ро бо орзую ниятҳои нек оғоз намоед. Ба шумо саломатии бардавом , бахту иқболи нек  ва барорро дар тамоми корҳо орзумандем. Бигзор ин сол ба ҳар хонадони тоҷик файзу баракат, сулҳу осоиштагӣ ва муваффақиятҳои нав биёрад. 

     Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Б. Искандарови АМИТ, бахусус шуъбаи таърих, мардумшиносӣ ва бостоншиносӣ, аз фаъолияти пурмаҳсул ва роҳбарии хирадмандонаи устоди муҳтарам Шоинбеков Аловиддин, ки яке аз муҳаққиқони шинохтаи илмҳои таърихӣ ва фарҳангӣ мебошанд, ифтихор дорад.

     Дар тӯли солҳои фаъолияташон, устод бо таҳқиқотҳои пурарзиш, аз ҷумла корҳои бостоншиносӣ ва мардумшиносӣ, саҳми беназири худро дар рушду густариши илмҳои гуманитарӣ гузоштаанд. Таҳти роҳбарии онҳо лоиҳаҳои муҳим таҳия ва амалӣ гардида, пажӯҳишгарони ҷавон бо маслиҳатҳои бунёдии эшон ба сатҳҳои нави илмӣ расидаанд.

     Шоинбеков Аловиддин муаллифи як қатор таҳқиқотҳои илмии ҷолиб ва мақолаҳои сершумори илмӣ мебошанд, ки дар нашрияҳои бонуфузи ватанӣ ва хориҷӣ нашр шудаанд. Бо донишу таҷрибаи арзандаи худ онҳо на танҳо муассиси равишҳои нави тадқиқотӣ, балки дастгири устувор барои шогирдону ҳамкорон мебошанд.

     Имрӯз, ки рӯзи фархундаи мавлуди устод Шоинбеков Аловиддин аст, кормандони Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Б. Искандарови АМИТ бо самимияти зиёд барояшон тандурустии комил, нерӯи бардавом, дастовардҳои беназир ва умри пурбаракат таманно доранд.

     Мавлудатон муборак бод, устоди арҷманд!