Есть ценности, которые мы начинаем по-настоящему ценить, только когда рискуем их потерять. Среди них – мир и единство, покой в семье, доме в стране. Это не просто красивые слова в официальных речах, но эти ценности являются незыблемым фундаментом всего, что мы создаем, чем гордимся и во что верим. Это воздух, которым дышит общество, и это земля, на которой растут наши надежды.

     Мир – это не просто отсутствие выстрелов и разрушений. Это состояние, в котором жизнь не сжимается от страха, а, наоборот, расцветает. Это возможность учиться и работать, строить дома и дороги, планировать будущее своих детей, не опасаясь, что завтра все будет разрушено. Мир – это инвестиция в развитие, в благополучие, в саму возможность жить нормальной, полной жизнью. Там, где мир, там есть созидание. Там, где его нет, – лишь руины и боль.

    Единство народа – это вторая, не менее важная опора. Единство не означает единомыслие или отсутствие различий. Наоборот, это симфония множества голосов, культур, традиций, объединенных общей целью и общими ценностями. Это понимание, что, несмотря на различия, мы – части одного целого, одного большого дома. Только в единстве народ становится по-настоящему сильным и устойчивым перед лицом любых вызовов, будь то экономические трудности, природные катаклизмы или внешнее давление.

     Разрозненные нити легко порвать, но сплетенные в крепкий канат – никогда. Покой и спокойствие в стране – это осязаемое ощущение безопасности каждого гражданина. Это уверенность, что закон защитит, что можно спокойно пройти по улице, что твои права и свобода гарантированы. Этот покой позволяет раскрыть потенциал личности, вдохновляет на творчество, способствует развитию науки и культуры. Он создает благоприятную среду для бизнеса и инвестиций, являясь косвенным, но мощным двигателем экономического роста.

Важно помнить, что мир, единство и покой не являются некой данностью, свалившейся с неба. Это результат кропотливого труда многих поколений, мудрости руководителей и, главное, ежедневного выбора каждого гражданина. Это искусство компромисса, умение слушать и слышать друг друга, готовность идти на диалог даже с теми, чьи взгляды отличаются от твоих. Это толерантность и взаимоуважение.

     Наш общий дом – страна – нуждается в постоянной заботе. Беречь мир и единство – значит не поддаваться на провокации, не множить обиды, стремиться к согласию, уважать историю и культуру всех, кто живет рядом. Это ответственность, которая лежит на каждом из нас: от государственного деятеля до учителя, от родителя до школьника. Мир и единство – это не просто условия существования. Это высшие ценности, которые мы строим и защищаем каждый день своими поступками, словами, мыслями.

Это наш самый ценный капитал, наша надежда и гарантия благополучного будущего для нас и наших потомков.

Давайте помнить об этом и беречь наш общий дом вместе.

 

      30 апрели соли 2025 дар Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Б. Искандаров, маҳфили пуршукӯҳи адабӣ таҳти унвони «Шеър – васифгари сулҳу дӯстӣ» бо иштироки шоираи маъруф, Саодати Саидназар баргузор гардид.

      Ин маҳфил, ки бо забонҳои тоҷикӣ ва русӣ сурат гирифт, ба таври комил ба шахсияти адабӣ ва осори ин бонуи сухандон бахшида шуда буд.

     Муовини директор оид ба илм ва таълими Институт, номзади илмҳои филология Некушоева Шаҳло Саиднуриддиновна, бо суханони гарму самимӣ маҳфилро ифтитоҳ намуданд ва аз ҷойгоҳи шеъру фарҳанг дар таҳкими ҳувият ва сулҳ ёдовар шуданд.

     Саодати Саидназар – шоираи шинохта, узви шуъбаи Бадахшонии Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ва Иттифоқи журналистони Тоҷикистон, бо садоқати баланд ба сухан, бо забони пурмаъно ва лирикии хеш тавонистааст, ки эҳсоси сулҳ, ватан, муҳаббат ва маърифатро дар эҷодиёташ табдил ба оинаи замон кунад.

    Маҳфил маҳз дар атрофи осори шоира сохта шуда буд. Шоира бо суҳбатҳои амиқ, қироати баъзе шеърҳояш ва муҳокимаронӣ ҳамроҳӣ шуданд, ки дар онҳо шеъри шоира ҳамчун оинаи ахлоқ, фарҳанг ва ҳассосияти иҷтимоӣ маънидод гардид.

    Маърӯзаҳои илмии олимони ва муҳаққиқон низ ба таҳлили ҷанбаҳои адабӣ ва фалсафии осори шоира бахшида шуданд:

— Доктор Офаридаев Назрӣ, сарходими илмии шуъбаи забонҳои помирии институт, дар мавзӯи «Андешае дар бораи маърифати шеъри Саодати Саидназар» бо диққат ба хусусиятҳои маънавӣ, забонӣ ва услубии шеърҳои шоира суханронӣ намуданд.

— Нависандаи маъруф Бурибек Бурибеков дар мавзӯи «Лирика дар ашъори шоира» лиризм, эҳсоси ботинӣ ва нуфузи паёмҳои иҷтимоии осори шоираро шарҳ доданд.

     Муҳокимаи васеъ дар маҳфил фазои воқеии илмӣ ва адабиро эҳё кард. Иштирокчиён на танҳо ба шунидани шеърҳо, балки ба ибрози андеша, пурсиш ва баҳсҳо дар бораи мазмун, бори маънавӣ ва таъсири тарбиявии шеъри Саодат машғул шуданд.

     Дар интиҳо, роҳбарияти институт бо эҳтирому сипос тӯҳфаҳои хотиравӣ ба шоира тақдим намуда, аз саҳми ӯ дар боло бурдани андешаи адабӣ ва маънавии ҷавонон қадрдонӣ намуданд.

      Мо аз чунин шахсиятҳои илҳомбахш, ки арзишҳои инсониро аз тариқи шеъру эҷодиёт эҳё мекунанд ифтихор дорем!

      Сухани ифтитоҳиро директори Институт, доктори илмҳои филологӣ Қаландариён Ҳоким Сафар баён намуда, зарурати рушди инфрасохтори рақамӣ ва татбиқи технологияҳои навро дар таҳкими пояҳои иқтисодиёти миллӣ ва рушди ҷомеа таъкид намуданд.

       Қисмати маърӯзаҳо бо баромадҳои сатҳи баланд ва муҳтавои илмӣ оғоз гардид.

     Сайфуллоева О.А., ходими калони илмӣ, дар мавзӯи «Барномаҳои хурд ва усулҳои инноватсионии технологияҳои рақамӣ дар идоракунии системаи маориф» суханронӣ намуда, роҳҳои татбиқи технологияҳои рақамиро дар низоми таҳсилот муаррифӣ намуданд.

     Елчибеков Хушбахт, мутахассиси соҳаи бонкдорӣ, маърӯзаи «Пешрафти рақамисозӣ: вазъи кунунии хизматрасониҳои бонкӣ»-ро манзур намуда, имкониятҳои рақамӣ дар рушди хизматрасониҳои молиявӣ ва саҳми онҳо дар иқтисоди муосирро шарҳ доданд.

    Наврузбекова Ф.И., роҳбари Console Academy, дар мавзӯи «Истифодаи оқилонаи зеҳни суннӣ: ChatGPT дар ҳаёти шахсӣ ва кори ҳаррӯза» доир ба нақши зеҳни сунъӣ дар самаранокии фаъолияти шахсӣ ва корӣ маърӯзаи ҷолибу омӯзанда пешниҳод карданд.

Ҳар як маърӯза бо муҳокимаҳои фаъоли илмӣ ва саволу ҷавобҳои ҷолиб давом кард.

     Иштирокчиёни конференсия, ки бештар аз донишҷӯён ва мутахассисони ҷавон иборат буд, бо саволҳои мушаххас ва баҳсҳои созанда ҷараёни конференсияро ғанӣ гардонд. Мавзӯъҳои муҳокимашуда аз масъалаҳои ҷорӣ ва мубрами рушди рақамисозии иқтисодӣ ва иҷтимоӣ фарогир буданд.

       Натиҷаҳои асосии конференсия умедбахш ва таъсиргузор арзёбӣ мегарданд.

       Эҳсоси баланди масъулиятшиносӣ ва зарурати ҳамқадам шудан бо ҷаҳони рақамӣ яке аз паёмҳои аслии конференсия гардид.

       Мавзӯъҳои баррасишуда барои ташаккули ҷомеаи инноватсионӣ ва рақобатпазир дар заминаи бозорҳои ҷаҳонӣ аҳамияти ҳаётан муҳим доранд.

      Конференсияи имрӯза нишон дод, ки рушди технологияҳои рақамӣ дар Тоҷикистон на танҳо як зарурат, балки шарти асосии пешрафти устувор ва фарогири кишвар мебошад.

      Ҳамчунин, таҷрибаи созанда ва муҳокимаҳои омӯзанда заминаи хубе барои ташкили чорабиниҳои минбаъдаи илмӣ ва амалии сатҳи ҷумҳуриявӣ ва байналмилалӣ фароҳам овард.