Муҳтарам Қурбонхонова Нуриҷаҳон!

 

     Бо камоли эҳтиром ва самимияти беандоза Шуморо бо рӯзи мавлудатон — рӯзи таҷассумгари оғози зиндагӣ, рушд, комёбиҳо ва ибтикороти илмии шахсияти Шумо, табрику таҳният мегӯем. Ин рӯзи муборак барои мо — ҳайати кормандони Институти илмҳои гуманитарии ба номи академик Баҳодур Искандаров, фурсати хубест барои арҷгузорӣ ба хидматҳои илмӣ, фарҳангӣ ва инсонии Шумо, ки тайи солҳои зиёд дар рушди илми фолклоршиносӣ ва адабиётшиносии тоҷик саҳми арзанда гузоштаед.

       Шумо ҳамчун муҳаққиқи соҳибмактаб ва роҳбари соҳа на танҳо ба таври мунтазам корҳои илмӣ-ташкилотиро роҳбарӣ менамоед, балки бо маҳорату малакаи баланди филологӣ як намунаи ибрат барои муҳаққиқони ҷавон ва кормандони илмӣ маҳсуб мешавед. Шахсияти Шумо бо омезиши маърифат, фурутанӣ ва масъулиятшиносии касбӣ таҷассум ёфтааст, ки имрӯзҳо дар муҳити илмӣ хеле камёб аст.

     Фаъолияти пурсамари Шумо дар пажӯҳиши фолклори шифоҳӣ, тасниф ва таҳлили жанрҳои мардумӣ, омӯзиши ҳикматҳои мардумӣ ва иртиботи онҳо бо адабиёти классикӣ, на танҳо саҳми муҳими илмӣ, балки арҷгузорӣ ба мероси маънавии миллат мебошад. Корҳои илмии Шумо дар маҷмӯъ як хазинаи беназири таҳқиқотӣ ва манбаи боэътимоди омӯзишӣ барои донишмандон ва муҳаққиқони соҳаи филология арзёбӣ мегардад.

      Аз ҷониби дигар, бо роҳбарии пурмасъулияти Шумо шуъбаи фолклор ва адабиёт дар тӯли чанд соли охир ба як воҳиди фаъол, ташаббускор ва натиҷагири илмӣ табдил ёфтааст. Маҳз таҳти раҳнамоии Шумо як қатор иқдомоти илмӣ, чорабиниҳои илмиву фарҳангӣ ва таҳияву нашри асарҳои бунёдӣ амалӣ шуданд, ки аз сатҳи баланди ташкилотчигӣ ва ҷаҳонбинии илмии Шумо дарак медиҳанд.

      Шумо инчунин ҳамчун инсони боодоб, хоксор ва некандеш, бо сухани нарм ва қалби гарму меҳрубон муҳити кориро боз ҳам самимӣ ва созанда нигоҳ медоред. Муоширати Шумо ҳамеша илҳомбахш аст, ҳар сухани Шумо сабақ, ва ҳар ибораатон меҳру эҳтиромро дар қалби дигарон бедор месозад. Ин хислатҳои баланд Шуморо дар дили на танҳо шогирдон, балки тамоми ҳамкорон маҳбуб гардондаанд.

      Ба муносибати зодрӯзатон, бо эҳсоси самимӣ ба Шумо саломатии комил, иқболи баланд, умри дарозу пурбаркат, илҳоми ҷовидона ва дастовардҳои нави илмӣ-фарҳангиро таманно дорем. Бигзор ҳар рӯзе, ки аз пайи ин рӯз меояд, саршор аз шодиву нишот, саодат ва баракати рӯзгор бошад. Ҳар нақшаи Шумо дар роҳи илм муваффақ шавад ва ҳар ибтикори Шумо бо дастгирӣ ва натиҷаҳои назаррас рӯ ба рӯ гардад.